PRZEWODNICZĄCE PARLAMENTÓW 1730-1980

Gabrielė Petkevičaitė-Bitė

Urodziła się 18.III.1861 r. w rodzinie szlacheckiej w majątku Puzyniszki koło Poniewieża. Jej ojciec był lekarzem i dyrektorem szpitala w Joniszkach. Gabriele miała dziewięć lat, gdy jej matka zmarła na tyfus. Gabriele musiała opiekować się pięcioma braćmi. Jej domowym nauczycielem był Wawrzyniec Iwiński, litewski nauczyciel, publicysta, tłumacz i leksykograf. W 1878 r. ukończyła szkołę dla dziewcząt w Jelgawie. Potem pracowała wraz z ojcem w farmacji i jako guwernantka. W 1890 r. spotkała pisarza, dziennikarza i reżysera Povilasa Višinskisa, który namówił ją do tego, aby została pisarką. W 1907 r. była przewodniczącą pierwszego Kongresie Kobiet Litewskich. W 1908 była jedną z założycielek Litewskiej Unii Kobiet. Po śmierci ojca w 1909 r. mieszkała w Wilnie i pracowała w gazecie "Lietuvos zinios". W czasie I wojny światowej wróciła do rodzinnego domu. Pracowała wtedy jako pielęgniarka pomagając chorym. Napisała wtedy pamiętnik, który został opublikowany w 1925 i 1933 r. W 1919 r. zaczęła uczyć w gimnazjum w Poniewieżu. Rok później została wybrana do Litewskiego Zgromadzenia Konstytucyjnego z listy Litewskiego Ludowego Związku Chłopskiego. 15.V.1920 r., jako najstarsza wiekiem posłanka, przewodziła sesji inauguracyjnej litewskiego Sejmu do wyboru przewodniczącego parlamentu. Na 149 parlamentarzystów tylko 5 było płci żeńskiej. Gabrielė Petkevičaitė-Bitė była pisarką i dziennikarką. W 1924 r. zrezygnowała z nauczania z przyczyn zdrowotnych, ale nadal pisała. Zmarła 14.V.1943 r. w Poniewieżu.