Eufrozyna Opolska
Urodziła się około 1229 r. jako
córka Kazimierza I, księcia opolsko-raciborskiego, i Wioli,
księżniczki bułgarskiej. Około połowy 1257 r. została żoną Kazimierza
Konradowicza, pierwszego księcia na Kujawach. Z tego związku pochodzili: Władysław
I Łokietek, Kazimierz II i Siemowit. W 1260 r., według "Kroniki
wielkopolskiej", próbowała otruć swych pasierbów Leszka Czarnego i
Siemomysła by zapewnić władzę swoim dzieciom. Stało się to przyczyną
buntu Leszka i Siemomysła. Kazimierz Kujawski zmarł 14.XII.1267 r. a Eufrozyna
została regentką Kujaw w imieniu swoich synów. Prowadziła
spory graniczne z Krzyżakami, w których rozjemcą był książę wielkopolski
Bolesław Pobożny. W 1275 r. Władysław Łokietek został uznany za pełnoletniego
i jeszcze w tym samym roku Eufrozyna wyszła ponownie za mąż, za Mszczuja II,
księcia pomorskiego. Związek ten był nieudany i zakończył się w 1288 r.
anulowaniem małżeństwa. Księżna wróciła potem na dwór synów. Zmarła
04.XI.1292-1294 r. Została pochowana prawdopodobnie w kościele dominikanów w
Brześciu Kujawskim.