WŁADCZYNIE 1400

Eufemia

Urodziła się w 1370 r. jako córka (prawdopodobnie) księcia ziębickiego Bolka III i Eufemii bytomskiej. Miała braci Mikołaja, Jana i Henryka. W 1397 r. została żoną hrabiego Fryderyka III z Oettingen, z którym miała jedenaścioro dzieci (pięciu synów i sześć córek). Zapewne pod jej wpływem wykonano dla biblioteki hrabiów Oettingen przekład żywota św. Jadwigi na język niemiecki opatrzony 71 kolorowymi rycinami. Fryderyk III zmarł 23.I.1423 r. Po śmierci męża Eufemia wróciła do Ziębic. Po śmierci w 1435 r. Puty z Czastolowic, pożyczyła cesarzowi Zygmuntowi Luksemburskiemu 4000 guldenów reńskich i 100 kop groszy dla zaspokojenia pretensji Anny oświęcimskiej, matki Puty, która wystąpiła z nimi w imieniu swoich wnuczek Anny i Katarzyny. W zamian za to Zygmunt 11.XI.1435 r. lub 1436 r. zastawił jej księstwo ziębickie. Przeciw temu zaprotestował opat henrykowski Mikołaj. Rzucił na nią podejrzenie, że jest husytką. W odwecie z rozkazu Eufemii Zygmunt von Rachenau, kasztelan w Chałupkach, splądrował i spalił w 1438 r. klasztor w Henrykowie. Po pewnym czasie Eufemia utraciła księstwo, które w 1443 r. objął jej siostrzeniec Wilhelm Opawski, i wróciła do Niemiec. Eufemia zmarła 17.XI.1447 r.