GUBERNATORKI 1640
WŁADCZYNIE 1600

Eleonora Krystyna Christiansdatter

Urodziła się 08.VII.1621 r. Była córką króla Szwecji, Danii i Norwegii Chrystiana IV i jego drugiej żony, Kirsten Munk. Mieli razem 15 dzieci. Było to małżeństwo morganatyczne, dlatego Eleonora Krystyna nie mogła być księżniczką, a została hrabiną Szlezwika-Holsztynu. W 1636 r. została wydana za mąż za 38-letniego Corfitza Ulfeldta, syna kanclerza Jakoba Ulfeldta. Związek ten miał służyć wzmocnieniu władzy dynastii. Potężny ród Ulfeldtów nie stał się wierny Koronie, ale Eleonora Krystyna stała się lojalną żoną swego męża. Był on właścicielem posiadłości Egeskov, Hirschholm Urup, Gradlitz i Hermanitz. W latach 1641-1651 była szeryfem hrabstwa Hørsholm. Nadał jej jej w dożywocie ojciec. W 1641 r. cesarz Ferdynand III uczynił go hrabią Rzeszy. W 1643 r. Corfitz został Kanclerzem Królestwa. W latach 40. XVII w., kiedy władza i pozycja Corfitza rosła, Eleonora pełniła obowiązki pierwszej damy na dworze królewskim. Nie było wtedy na nim królowej. Związek tych obojga był szczęśliwy. Mieli 10 dzieci.

W 1648 r. na tron wstąpił jej przyrodni brat. Pozycja pary została zagrożona poprzez złość na to, że absolutny wpływ na Fryderyka III miał Corfitz. Najbardziej zawziętym wrogiem Eleonory została królowa Zofia Amelia von Brunswick-Lüneburg. W 1651 r. mąż Eleonory popadł w niełaskę. Ona udała się za nim do Amsterdamu i Sztokholmu. Zatrzymali się tam u byłej królowej Szwecji, Krystyny. W Szwecji przebywali do 1654 r. Potem wyjechali do Niemiec. Corfitz został wcześniej mianowany hrabią Solvitsborgu w Szwecji. W 1657 r. opowiedział się po stronie Szwedów w ich wojnie za Danią. Duńczycy ją przegrali. W 1659 r. Corfitz został przez nich oskarżony o podwójną zdradę i uwięziony. Żona publicznie broniła go. Uciekli osobno do Kopenhagi, gdzie on został odnaleziony i aresztowany. Eleonora w latach 1660-1661 dzieliła wraz z nim surowe więzienie na wyspie Bornholm. W 1661 r. wykupili się, sprzedając większość swoich posiadłości i podpisując wiele poniżających dla nich deklaracji.

W 1662 r. pozwolono im wyjechać za granicę w celu podreperowania zdrowia Corfitza, który nigdy już nie podniósł się po tylu ciosach. Podczas ich podróży znów snuł plany skierowane przeciwko swemu królewskiemu szwagrowi. Duńczycy ponownie zaczęli go szukać, by aresztować go za zdradę. Eleonora udała się wtedy do Anglii, by król Karol II oddał jej starą pożyczkę. Ten jednak przekazał ją Duńczykom. Została umieszczona w więzieniu w słynnej Niebieskiej Wieży na zamku królewskim w Kopenhadze. Przebywała tam do 1685 r., czyli do śmierci królowej Zofii Amalii, swej arcyprzeciwniczki. Mąż Eleonory zmarł w 1664 r.

Podczas pobytu w więzieniu napisała "Jammersmide" (dosłownie "Wspomnienie lamentu"), jedną z pierwszych kobiecych autobiografii w Danii. Została ona opublikowana dopiero w 1869 r. Resztę życia hrabina spędziła w zamku w Maribo Kloster. Zmarła 16.III.1698 r.