Eleonora Kastylijska
Urodziła się w 1362 lub 1363 r. jako córka Henryka II, króla Kastylii i Leónu, oraz Joanny Manuel II Kastylijskiej. Poślubiła w 1375 r. króla Nawarry Karola III. Ich dziećmi byli: Blanka I, Joanna z Évreux, Maria z Évreux, Małgorzata z Évreux, Beatrycze z Évreux, Izabela z Évreux, Karol z Évreux i Ludwik z Évreux. W 1390 r. wraz z córkami opuściła męża i wróciła do Kastylii. Osiadła w Valladolid, skąd odgrywała ważną rolę w życiu politycznym swej ojczyzny. Wraz z swym przyrodnim bratem Fryderykiem, księciem Benewentu, i kuzynem Piotrem, hrabią Trastámary, sformowała Ligę z Lillo i wystąpiła przeciwko królowi Kastylii i Leónu Henrykowi III Chorowitemu. Została przez niego oblężona w swym zamku Roa w połowie 1394 r. i zmuszona do powrotu do Nawarry w II.1395 r. 03.VI.1403 r. ukoronowano ją w Pampelunie na królową-małżonkę Nawarry. Królowa Eleonora zmarła 27.II.1416 r. w Olite lub 05.III.1416 r. w Pampelunie.