WŁADCZYNIE 1150

Eleonora

Urodziła się w 1152 r. Była córką hrabiego Raoula II i jego trzeciej żony Lauretty Flandryjskiej. Eleonora wychodziła za mąż pięć razy: za za hrabiego Godfryda z Ostervantu (zmarł w 1163 r.), za hrabiego Wilhelma IV z Nevers (poślubiła go przed 1167 r.), za hrabiego Mateusza Lotaryńskiego z Boulogne (poślubiła go około 1170 r.), za hrabiego Mateusza III z Beaumont-sur-Oise (poślubiła go około 1175 r.) i za Etienne'a II z Blois, pana Chatillon-sur-Loing. Z żadnym z nich nie miała dzieci. 28.III.1183 r. zmarła jej starsza przyrodnia siostra Elżbieta, hrabina Vermandois, Valois i Crépy. Eleonora rozpoczęła walkę o Vermandois z swoim szwagrem, Filipem Alzackim. Po długich dyskusjach przyznano jej hrabstwo Valois. Doprowadziło to do wojny z Filipem. Eleonora rządziła hrabstwem Valois w latach 1183-1191. W 1185 r. Filip scedował na nią hrabstwa Saint-Quentin i Péronne. Po śmierci Filipa w 1191 r., wraz z królem Francji Filipem II Augustem, wymieniła hrabstwo Valois na hrabstwo Vermandois. W 1214 r. wyrzekła się swych tytułów na rzecz korony francuskiej i wstąpiła do klasztoru. Zmarła po 1222 r.