WICEPREMIERZY 1991-2000

Eileene L.S. Parsons

Eileene L.S. Parsons urodziła się 05.VII.1930 r. na Tortoli jako córka Virginii Parrott Fahie i Jamesa Elmore Stevensa. Do szkoły podstawowej uczęszczała w Zion Hill w West Endzie, gdzie mieszkała wraz z ciotką, Constancią Parrott. Potem przeprowadziły się do Road Town, aby później osiąść w St. Thomas, gdzie Eileene ukończyła swą edukację na poziomie szkoły średniej w Charlotte Amalie High School. W Szkole Zawodowej Escuela w Portoryko oraz w Oswego State Teachers College uczyła się krawiectwa i sztuk przemysłowych. Uczęszczała także do Leeward Islands Teachers College. W College'u (Uniwersytecie) Wysp Dziewiczych ukończyła kursy dla sekretarek, a na Międzynarodowym Uniwersytecie Florydy w USA zdobyła stopień bakałarza nauk ścisłych z zakresu promocji turystyki.
W latach 1959-1965 wykładała w szkołach publicznych na Brytyjskich i Amerykańskich (Stanów Zjednoczonych) Wyspach Dziewiczych. Od 1965 r. do 1995 r. była m.in.: sekretarzem komisarza edukacji na Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych, sekretarzem dziekana College'u (Uniwersytetu) Wysp Dziewiczych, sekretarzem Komisji Turystyki Brytyjskich Wysp Dziewiczych oraz sekretarzem Komisji Gubernatorów w H. Lavity Stoutt Community College. W okresie 1984–1989 była urzędnikiem ds. kulturalnych oraz rejestratorką/kwestarką w H. Lavity Stoutt Community College.
Aktywnie działa także na polu kulturalnym. Jest założycielką (obecnie nieaktywną) Śpiewaków Społecznych (1974–1986) oraz Towarzystwa Dziedzictwa Tanecznego Brytyjskich Wysp Dziewiczych w 1979 r. Pisała także obszernie w lokalnych gazetach i jest współautorką książki “1834 – 1984 – One Hundred and Fifty years of Achievement and Development through the Performing Arts". W latach 1975-1983 przewodniczyła komitetowi Festiwalu Brytyjskich Wysp Dziewiczych. W 1975 r. została sekretarzem/skarbnikiem klubu softballu Niebieskie Skrzydła. W 1976 r. była sekretarzem generalnym Komitetu Olimpijskiego Brytyjskich Wysp Dziewiczych. W okresie 1981-1983 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Softballu Karaibów i Ameryki Łacińskiej. W latach 1975–1989 była sekretarzem/skarbnikiem Związku Softballu Brytyjskich Wysp Dziewiczych.
W 1983 r. po raz pierwszy ubiegała się o miejsce w parlamencie, ale bez sukcesu. Podobnie było w latach 1986 i 1990. Ta sztuka udała się jej w 1995 r., kiedy to była pierwsza spośród 24 kandydatów z największą liczbą oddanych (na nią) głosów w historii terytorium. Tym samym została jedną z dwóch pierwszych kobiet wybranych na urzędy polityczne.
Od 06.III do 31.V.1995 r. była członkinią opozycji. Od 01.VI.1995 r. do 24.II.1997 r. zasiadała w tylnych ławach rządowych. 25.II.1997 r. została mianowana ministrem zdrowia, edukacji i opieki społecznej, pierwszą kobietą-ministrem w 30-letniej historii rządów ministerialnych. Pani Parsons zachowała swe miejsce w parlamencie (Radzie Ustawodawczej) 14-tej kadencji, zajmując czwarte miejsce pod względem liczby zdobytych głosów w wyborach z 17.V.1999 r. 21.V.1999 r. została wicepremierem oraz  ministrem zdrowia, edukacji i opieki społecznej w rządzie Partii Wysp Dziewiczych. 20.VII.2000 r. została odwołana ze stanowiska. W ostatnich wyborach ponownie weszła do parlamentu, tym razem jako członkini Narodowej Partii Demokratycznej. 10.VII.2003 r., jako pierwsza kobieta w historii kraju, została zastępczynią spikera (wiceprzewodniczącą) Rady Ustawodawczej (parlamentu). Spikerem została również kobieta, Vivian Inez Archibald. W ten sposób Brytyjskie Wyspy Dziewicze stały się jedynym obecnie krajem karaibskim, w którym dwie kobiety stoją na czele parlamentu. Obie kobiety zostały mianowane przez premiera dr D. Orlando Smitha z Narodowej Partii Demokratycznej. W 2005 r. pani Parsons została ministrem zasobów naturalnych i pracy. Stanowisko to piastowała do 23.VIII.2007 r. W tym samym roku odeszła też z Zgromadzenia Ustawodawczego. Podróżowała po Karaibach, kontynentalnych Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Europie, Australii, Zjednoczonym Królestwie, Meksyku i Azji. Do jej hobby należą: czytanie, szycie, uprawianie sportu (szczególnie gra w softball i jazda konna), muzyka, podróżowanie w celach relaksacyjnych oraz przebywanie wraz z tradycyjnymi tancerzami, którzy są kulturalnymi ambasadorami Brytyjskich Wysp Dziewiczych. Pani Parsons jest rozwiedzioną matką syna i córki (która już nie żyje) oraz babcią czworga wnucząt.