Dulcynea I
Urodziła się około 1195 r. jako córka królowej Teresy Portugalskiej i króla Leónu Alfonsa IX. Jej starszą siostrą była Sancha II. Miały jeszcze rodzonego brata Ferdynanda. Małżeństwo Teresy i Alfonsa zostało unieważnione w 1194 r. z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa. Królowa Teresa osiadła w Lorvão w Portugalii. Założyła tam klasztor benedyktynek. Wkrótce potem przekształciła go na klasztor cysterek, w którym przebywało 300 zakonnic.
Następca tronu Ferdynand zmarł w 1214 r. Alfons IX miał kilkoro dzieci z drugą żoną, Berengarią. Ten związek także został anulowany z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa. Dzieci z obu małżeństw królewskich pochodziły z nieprawego łoża.
Berengaria wspierała liczne działania skierowane przeciwko byłemu mężowi, królowi Leónu Alfonsowi IX. Ten zaś wydziedziczył ich syna Ferdynanda na korzyść swych córek, Sanchy II i Dulcynei I, z pierwszego małżeństwa z Teresą Portugalską. Alfons IX zmarł 24.IX.1230 r. Tytularnymi królowymi Leónu zostały Sancha II i Dulcynea I. Szlachta opowiedziała się za obiema siostrami. Kler z kolei był zwolennikiem unii Kastylii i Leónu. Doszło do negocjacji prowadzonych przez Teresę i Berengarię. Podpisały one "Traktat trzech", na mocy którego obie królowe Leónu zrzekały się tronu na rzecz Ferdynanda. Ten z kolei musiał wypłacić im za to duże odszkodowanie. Nowym władcą tego królestwa został Ferdynand, ostatecznie jednocząc Kastylię z Leónem.
Dulcynea I przyłączyła się potem do swojej matki i wraz z królową Teresą Portugalską wyjechała do klasztoru San Mamede w Lorvão w Portugalii. Złożyły razem śluby zakonne. Dulcynea I zmarła tam w 1245 r.