Budyka (Boadicea)
Imię Boadicea wywodzi się od staroceltyckiego bouda, co oznacza "zwycięstwo". Współcześnie możemy to też przyrównać do walijskiego buddug i szkocko-gaelickiego bhuadhas i bhuadhachas jak również irlandziego buaigh (wygrywać). Icenowie byli plemieniem celtyckim, które ze wszystkich plemion Brytanii najbardziej sprzyjało Rzymianom. Do 60 roku rządził nim Prasutagus. Zawarł on z Rzymem układ sojuszniczy, na podstawie którego po jego śmierci władze miał przejąć cesarz, a sprawować ją miały dwie córki Prasutagus'a. Tak też zapisał w swoim testamencie. Gdy zmarł w 62 roku cesarzem był Neron, który nie chciał przedłużyć tego układu i zgodnie z rzymskim prawem przejął posiadłości po śmierci wasala. Likwidator majątku Prasutagus'a wraz z centurionami zachowali się bezwzględnie. Dopuścili do zrabowania wszystkiego z pałacu i zgwałcenia obu córek Prasutagus'a. Icerowie byli bogatym plemieniem i tak jak inni ulegali modzie na romanizację i zapożyczali się u rzymskich lichwiarzy. Zaniepokojeni brakiem stabilizacji politycznej nowej prowincji zażądali natychmiastowego zwrotu gotówki. W wyniku ogólnego niezadowolenia wybuchło powstanie antyrzymskie. Wykorzystując nieobecność rzymskiego namiestnika Brytanii, Paulinusa, około 60 roku n.e. wznieciła je wdowa po Prasutagus'ie Budyka (choć nie wiadomo do końca, czy król Prasutagus był jej mężem czy ojcem). Budyka zjednoczyła przeciw Rzymianom wszystkie plemiona z terenu południowej i zachodniej Anglii. Zgromadziła ona grupę wojowników z rodzinami, ochotników i włóczęgów. Najechała najbliższego sojusznika Rzymu - Trynowantów. Po dwóch dniach oblężenia zdobyła ich stolicę Camulodunum (Colchester), która była symbolem lojalności wobec Rzymu. Szczególną uwagę przyłożono do zniszczenia Templum Claudii. Obywatele miasta byli torturowani i zabijani w okrutny sposób. Następnie Budyka ruszyła na Verulamium i Londyn, który został spalony. Według Tacyta powstańcy wybili 70 tysięcy Rzymian (w tym cały IX Legion) i prorzymskich Brytów. Pojmanych legionistów Budyka kazała palować, co obniżało morale wojsk rzymskich. W końcu doszło do decydującego starcia w okolicy dzisiejszego Fenny Stratford (inne źródła mówią, że stało się to niedaleko dzisiejszego Atherstone nad rzeką Anker w hrabstwie Warwick). Walka stała się wielką rzezią Brytów, a Paulinus odzyskał kontrolę nad prowincją. Pokonana Budyka trafiła do niewoli. By nie uczestniczyć w uroczystym marszu zwycięzców jako pokonana i uniknąć śmierci w niewoli, otruła się.