Brunhilda
Urodziła się około 543 r. w Toledo. Była córką króla Wizygotów Atanagildy i królowej Ingundy. W 567 r. wyszła za mąż za króla Austrazji Sigeberta I. Przed ślubem porzuciła arianizm na rzecz katolicyzmu rzymskiego. Jej teść, król Chlotar I, zjednoczył cztery królestwa Franków. Po jego śmierci jego synowie podzielili je ponownie. Potem jej starsza siostra Galswintha została żoną jego brata Chilperyka, króla Neustrii i Burgundii. Doszło do otwartej wojny między braćmi po tym, gdy Galswintha została zamordowana. Jej miejsce u boku Chilperyka zajęła Fredegunda. W 575 r. kazała ona zabić męża Brunhildy, Sigeberta. Chilperyk zażądał wtedy jego ziem. Brunhilda sprzeciwiła się temu w imieniu swojego syna Childeberta II i sama objęła władzę jako regentka. W tym samym roku wyszła za mąż za syna i rywala Chilperyka - Merowiusza. Po krótkiej walce została uwięziona w Rouen, a jej mąż został wyświęcony na księdza. W 578 r. został zamordowany na rozkaz ojca. Nie przestał jednak myśleć o władzy. Brunhilda wydostała się z więzienia i znalazła się w Austrazji, gdzie możni rządzili w imieniu jej syna. Przejęła władzę jako regentka w imieniu syna. Brunhilda była zwolenniczką rzymskiej administracji państwowej i to na niej chciała wzmocnić władzę królewską. Naprawiała rzymskie drogi, budowała wiele kościołów i klasztorów, zreorganizowała finanse królestwa i armię. Rządziła do 583 r. W dalszym ciągu miała wpływ na syna, co nie spotkało się z przychylnością możnych. Sytuację starała się także skomplikować Fredegunda, która rządziła teraz Neustrią jako regentka. Wkrótce odkryto spisek możnych na życie Childeberta II. Wówczas pomógł im szwagier Brunhildy, Guntram z Burgundii. Udzielił im schronienia na swym dworze i doprowadził do egzekucji reszty spiskowców. W 587 r. Guntram, Childebert i Brunhilda podpisali Pakt z Andelot, który zapewniał Childebertowi sukcesję tronu burgundzkiego i zapewniał sojusz wojskowy między oboma królestwami do końca życia Guntrama. Childebert w 592 r. odziedziczył Burgundię. Rozpoczął wojnę z Chlotarem z Neustrii. Gdy zmarł w X/XI.595 r. jego matka została regentką Austrazji i Burgundii w imieniu swych wnuków Teodoryka II i Teodeberta II. W 599 r. została wygnana przez starszego wnuka, Teodeberta. Na swój dwór przyjął ją młodszy Teodoryk. Babka szybko zdobyła wpływ na niego, co zaowocowało wojną między braćmi. Jej kochankiem została Protadius, którego poprzez intrygi ustanowiła majordomem. Oboje zaczęli namawiać młodego króla do kolejnej wojny z bratem. Wkrótce potem Protadius został zamordowany przez swych żołnierzy, którzy nie chcieli umierać za ego królowej. Hrabia Uncelen, który skazał kochanka Brunhildy na śmierć, został na jej rozkaz aresztowany, torturowany i zamordowany. Nie był on pierwszą i jedyną ofiarą zemsty królowej. W 612 r. Teodoryk pokonał i zamordował brata z poduszczenia babki. Gdy sam zmarł rok później, Brunhilda osadziła na tronie swego prawnuka Sigeberta II i została regentką w jego imieniu. Arystokraci znowu zbuntowali się przeciw niej i wybrali na króla Chlotara II, syna Fredegundy. Jesienią 613 r. kazał stracić Sigeberta II, jego brata Corbusa i samą Brunhildę.