Blanka z Namur
Urodziła się w 1316 lub 1320 r. jako córka Jana I, hrabiego Namur, i Marii z Artois, wnuczki króla Francji Ludwika VIII. W X/XI.1334 r. poślubiła Magnusa II Smeka, króla Szwecji i Norwegii. Piękna i inteligentna Blanka była jedną z najbardziej interesujących średniowiecznych szwedzko-norweskich królowych. Była bardzo aktywna w polityce. W latach 1335-1363 władała posiadłościami przy rzece Göta i zamkiem Lindholmen på Hisingen w Szwecji oraz prowincją i zamkiem Tønsberg w Norwegii. 22(?).VII.1336 r. została ukoronowana w Sztokholmie na królową Szwecji i Norwegii.
W 1339 r. urodziła pierwszego syna Eryka, a w 1340 r. drugiego - Haakona. Mąż Blanki mało interesował się Norwegią - nie wyznaczył kanclerza tego kraju mającego nim zarządzać pod nieobecność króla. Doprowadziło to w 1343 r. do wymuszonej abdykacji na rzecz młodszego syna, który od tej pory był królem Norwegii jako Haakon VI. Wobec jego małoletniości Magnus rządził w jego imieniu. Do 1355 r. władzę regencyjną w części Norwegii sprawowała Blanka. W tym właśnie roku Haakon został uznany za pełnoletniego. W 1344 r. Magnus uznał najstarszego syna za swego następcę.
Kochankiem męża Blanki był jego młody krewniak Bengt Algotson, którego uczynił księciem Finlandii i Hallandu oraz wicekrólem Skanii. Wywołało to niezadowolenie zawistnych magnatów, którzy w porozumieniu z Kościołem w 1355 r. postanowili króla usunąć, a w jego miejsce władcą mianowali starszego królewskiego syna Eryka. Miał on panować jako Eryk XII. Sojusz ten był wspierany przez Albrechta II Meklemburskiego, szwagra Magnusa. Chcąc wzmocnić swoje siły Magnus i Haakon VI sprzymierzyli się z królem Danii Waldemarem IV Atterdagiem. Przymierze to zostało utwierdzone zaręczynami Haakona VI z córką Waldemara Małgorzatą (przyszłą królową Małgorzatą I). Podwójne rządy nie trwały jednak długo, bo w 1359 r. Eryk zmarł – wraz z swą żoną Beatrycze Bawarską - na czerwony mór lub inną zarazę. Plotka głosiła, że zostali otruci przez królową Blankę. Nie ma na to żadnych dowodów.
W okresie 1353-1363 królowa Blanka była panią prowincji i zamku Bohus oraz Marstrand z Älvsysse w Szwecji. Od 1359 r. rezydowała na zamku Tønsberg w Norwegii i rządziła południowo-wschodnią częścią tego kraju. 09.IV.1363 r. była obecna na ślubie swego syna Haakona z królewną duńską Małgorzatą. Zmarła jeszcze w tym samym roku. Przyczyna jej śmierci i miejsce pochówku nie są znane.