WŁADCZYNIE 1350

Blanka Sabaudzka

Urodziła się w 1336 r. w Chambéry jako córka hrabiego Sabaudii Aimone Spokojnego i Jolanty z Montferratu. W 1342 r. zmarła jej matka, a rok później - ojciec. Od tej pory Blanka wychowywała się u krewnych na dworach Sabaudii. 28.IX.1350 r., na zamku Racconigi, poślubiła władcę Mediolanu Galeazzo II Viscontiego. Ich dziećmi byli: Gian Galeazzo, Jolanta i nieznany z imienia syn zmarły w dzieciństwie. W 1360 r. Galeazzo II objął funkcję wikariusza cesarskiego i stał się władcą Pavii. Tam też zamieszkał wraz z żoną. W Pavii zbudował też zamek, który stał się siedzibą rodu i gdzie zaczęto gromadzić zasoby Biblioteki Viscontich, wśród których pierwsze kopie "Boskiej komedii" Dantego. Gdy wybuchła wojna między Mediolanem Viscontich a markizem Monferrato Janem II Paleologiem, po stronie tego drugiego znalazł się brat Bianki, hrabia Amadeusz VI. Bianka starała się więc wszelkimi metodami zażegnać waśnie między nim a swoim mężem, Galeazzo II. Konflikt zakończył się oddaniem przez Giovanniego II zajętych terenów w Lombardii i w Piemoncie. Gdy stan zdrowia Galeazzo II pogarszał się, małżonkowie przenieśli się do Cortenovy. Galeazzo II zmarł w 1378 r. Bianka ufundowała w Cortenova klasztor franciszkanek pod wezwaniem świętej Klary. Ostatnie lata życia poświęciła wychowaniu wnuczki, Walentyny, którą uczyła francuskiego i niemieckiego. 1385 uczestniczyła razem z synem w spisku przeciwko Bernabò Viscontiemu. Spisek się powiódł i Bernabò został stracony, a syn Bianki, Gian Galeazzo stał się samodzielnym władcą Mediolanu. Bianka boleśnie przeżyła śmierć swojej córki Violante. Zmarła 31.XII.1387 r.