GUBERNATORKI 1921-1980

Belen Farbos-Calderon

Belen Farbos-Calderon chodziła do Szkoły Podstawowej Singalong. W 1936 r. ukończyła przyspieszony trzyletni kurs szkoły średniej przy Filipińskim Uniwersytecie Kobiecym. Potem ukończyła pedagogikę na Uniwersytecie Filipińskim. Wyszła za mąż za Jose D. Calderona, z którym miała siedmioro dzieci. Uczyła historii i zarządzania (government) w Torres High School i Jose Abad Santos High School w latach 1946-1948. W okresie wykładała te same przedmioty i dodatkowo jeszcze historię Ameryki i Wschodu w High School. Od 1953 do 1960 r. była wykładowcą historii i psychologii na Uniwersytecie Dalekowschodnim. Będąc w ciąży z piątym dzieckiem obroniła pracę magisterską z pedagogiki na Uniwersytecie Filipińskim. Jej praca, "Studium nad niepowodzeniami manilskich uczniów szkół średnich" jest uważana za klasyczną. W latach 50-ych, wraz z mężem, zaangażowała się w politykę lokalną prowincji  Nueva Vizcaya. W 1963 r. została wybrana jej wicegubernatorem. W latach 1964-1966 pełniła obowiązki gubernatora prowincji Nueva Vizcaya. Bardzo aktywnie działała także w organizacjach charytatywnych, Czerwonym Krzyżu, Stowarzyszeniu Młodych Chrześcijanskich Kobiet i Klubie Zonta. Chcąc wypróbować swych sił w biznesie została praktykantką w jednej z czołowych firm maklerskich na Wall Street w Nowym Jorku. Zdobywszy odpowiednie doświadczenia i solidną wiedzę wróciła na Filipiny. Założyła własną dochodową firmę maklerską. W latach 1967-1983, jako pierwsza kobieta w historii Filipin, była członkinią Giełdy Manilskiej. W czasie stanu wojennego rodzina Calderon była przeciwnikiem dyktatury. Jej mąż oraz syn zostali za to aresztowani na rok. Po upadku dyktatury pani prezydent Corazon Aquino mianowała ją gubernatorem prowincji Nueva Vizcaya. Funkcję tę pełniła od IV.1986 do XI.1987 r. Belen Farbos-Calderon już nie żyje.