Azalaïs z Montferratu
Znana także jako Adelasia lub Alasia. Była ostatnią z trzech córek Wilhelma V z Montferratu i Judyty z Babenbergów. Jej braćmi byli: Wilhelm z Montferratu, hrabia Jaffy i Aszkelonu, Konrad I z Jerozolimy i Bonifacy z Montferratu. Przed 1182 r. wyszła za mąż za Manfreda II, markiza Saluzzo. W tym samym roku otrzymała ziemie w Saluzzo, Racconigi, Villa, Centallo i Quaranta. Urodziła co najmniej pięcioro dzieci: Agnieszkę, Bonifacego, Małgorzatę, nieznaną z imienia córkę i Tomasza. Margrabina była patronką trubadurów. W 1192 r. wybudowała kościół świętego Wawrzyńca, który podarowała kanonikom świętego Wawrzyńca w Oulx. W 1212 r. zmarł jej najstarszy syn Bonifacy, a trzy lata później - mąż. Azalaïs rządziła Saluzzo jako regentka w imieniu wnuka Manfreda III. W 1216 r. podpisała traktat z Tomaszem I Sabaudzkim, na mocy którego jej wnuczka Agnieszka miała poślubić syna Tomasza, Amadeusza. Do tego małżeństwa nigdy nie doszło z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa. Azalaïs była w pierwszej linii kuzynką ojca Tomasza. Amadeusz ożenił się potem z Anną z Burgundii, a Agnieszka została zakonnicą w klasztorze cysterek Santa Maria della Stella w Rifreddo. Azalaïs podpisała polityczne i kościelne umowy z Albą oraz z biskupem Asti. Manfred III osiągnął pełnoletniość w 1218 r. i przejął samodzielne rządy. Jego babka zajęła się wtedy patronatem nad kościołami. W 1224 r. ufundowała żeński klasztor w Rifreddo. Na jego rzecz szły dochody z kościoła San Ilario. W 1227 r. przekazała dary kanonikom w Oulx. Margrabina Azalaïs zmarła w 1232 r. Pochowano ją w cysterskim opactwie Santa Maria di Staffarda.