Arwa bint Ahmad bin Muhammed bin Al-Qasim al-Sulayhi
Urodziła się w 1048 r. w Harazie, sercu izmailizmu w Jemenie. Była bliską krewną ówczesnego władcy tego kraju, Alego al-Sulajhiego. Bardzo wcześnie straciła rodziców. Zabrano ją potem na dwór Asmy Bint Shibab al-Sulayhiyyi, żony i współwładczyni Alego. W 1066 r. wyszła za mąż za swego kuzyna (syna Alego i Asmy), Ahmada al-Mukarrama al-Sulajhiego. W posagu otrzymała miasto Aden. Ta piękna kobieta słynęła z niezależnego charakteru, inteligencji, pobożności i uczoności. Doskonale znała Koran i hadisy. Po śmierci Alego al-Sulajhiego w 1067 r. nominalnym władcą Jemenu został sparaliżowany Ahmad. Faktycznie państwem rządziły jego matka Asma (do swej śmierci w 1087 r.) i żona Arwa. Jedną z ich pierwszych decyzji było przeniesienie stolicy z Sany do Dżibli. Ahmad zmarł w 1086 r. W 1091 r. wyszła za mąż za Sabę ibn Ahmada, kuzyna zmarłego małżonka. Od jego śmierci w 1101 r. rządziła Jemenem samodzielnie. W 1094 r., w trakcie schizmy ismailickiej, Arwa poparła Aħmada al -Musta'liego jako prawowitego następcę al-Mustansira, kalifa Egiptu. W 1119 r. obroniła się przed najazdem Nadżiba al-Dawli, wysłannika kalifa al-Amira, syna i następcy al -Musta'liego. Po śmierci al-Amira w 1130 r. popierała kandydaturę jego nieletniego syna, al-Tajiba, w opozycji wobec kandydatury jego kuzyna, al-Hafiza. Ten ostatni został uznany w Egipcie i Syrii za prawowitego władcę. Dzięki jej poparciu al-Tajib stanął na czele nowej grupy w islamie ismailickim - tajibitów. Zmarła w 1138 r.