Almodis de la Marche
Urodziła się ok. 990 lub ok. 1020 r. jako córka Bernarda I, hrabiego Marche, i Amelii. Około 1038 r. wyszła za mąż za Hugona V z Lusignan. Ich dziećmi byli: Hugon VI z Lusignan, Jordan de Lusignan i Melisanda de Lusignan. Para ta rozwiodła się z powodu zbyt bliskiego pokrewieństwa. Hugon zaaranżował kolejne małżeństwo Almodis. W 1040 r. lub 1045 r. poślubiła ona hrabiego Ponsa II Wilhelma z Tuluzy. Owocami tego związku byli: Wilhelm IV z Tuluzy, Rajmund IV z Tuluzy, Hugon i Almodis z Tuluzy. W IV.1053 r. Almodis de la Marche została porwana przez Ramona Berenguera I Starego, hrabiego Barcelony. Wzięli ślub mimo tego, że ich poprzednia małżeństwa nie zostały unieważnione. Papież Wiktor II nałożył na nich ekskomunikę, którą cofnął w 1056 r. Dziećmi Almodis i Ramona byli: Berenguer Ramon II Bratobójca, Ramon Berenguer II Lnianogłowy, Arnau Pere, Inés z Barcelony i Sancha z Barcelony. Almodis utrzymywała kontakty z swymi dziećmi z poprzednich związków. Zdobyła wpływ na swego trzeciego męża, co zaniepokoiło Piotra, jej pasierba. Próbowała uczynić swych synów jedynymi dziedzicami Barcelony. Piotr zamordował macochę 16.X.1071 r. lub 01.XI.1071 r.