Agnieszka Visconti
Urodziła się w 1362 lub 1363 r. w Mediolanie jako córka władcy tego miasta Bernabò Viscontiego i Beatrycze Reginy della Scala. W 1380 r. poślubiła Franciszka I Gonzagę, przyszłego pana Mantui (od 1382 r.). W posagu wniosła 50 000 skudów w złocie i miasta: Parmę, Cremonę, Brescię i Bergamo. Podarunkiem ślubnym od rodziców była książka "Libro delle Istorie del Mondo" Giovanniego di Benedetto da Como. Jedynym dzieckiem Agnieszki i Franciszka była Alda. 06.V.1385 r. Gian Galeazzo Visconti, szwagier i kuzyn Agnieszki, przejął całą władzę nad Mediolanem po aresztowaniu teścia i szwagrów na zamku Trezzo. Wszyscy oni zmarli w więzieniu. Agnieszka stała się wrogiem Gian Galeazza i uznała go za uzurpatora. W Mantui dawała schronienie jego, zbiegłym z Mediolanu, przeciwnikom. Jej mąż tak się bał potężnego szwagra, że, prawdopodobnie z jego poduszczenia, bezpodstawnie oskarżył żonę o cudzołóstwo. Agnieszka została skazana na śmierć i ścięta w 1391 r. wraz z swoim rzekomym kochankiem, Antonio da Scandino. Spoczęli na dzisiejszym Piazza Pallone. Legenda głosi, że jej duch snuje się po zamku w Mantui.